بررسی اثر عصاره هیدروالکلی برگ بارهنگ درمورفولوژی بافت بیضه و پارامترهای اسپرمی و میزان سطح تستوسترون در موش های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

اهداف: ابتلا به دیابت، سبب اختلالات جنسی در افراد می شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر عصاره برگ بارهنگ بر مورفولوژی بافتی بیضه، پارامترهای اسپرمی و غلظت سرمی تستوسترون در موش های صحرایی دیابتی شده بود. روش ها: 24 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به سه گروه کنترل (c؛ دریافت کننده نرمال سالین)، دیابتی (dp) که عصاره برگ بارهنگ را با دوز 100میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن به طور روزانه به مدت 42 روز و به روش داخل صفاقی دریافت کردند و کنترل دیابتی (d)تقسیم شدند. پس از اتمام تیمار، برای تعیین غلظت سرمی تستوسترون بلافاصله خون گیری انجام شد. اسپرم ها از دم اپیدیدیم جمع آوری و تعداد و شکل اسپرم ها مورد ارزیابی قرار گرفت. مقاطع بافتی از بیضه تهیه و رنگ آمیزی های هماتوکسیلین- ائوزین و اُیل- رِد- اُیل انجام شد و اسلایدها با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه تحلیل شدند. یافته ها: تیمار با عصاره برگ بارهنگ در گروه dp باعث افزایش معنی داری در غلظت سرمی تستوسترون نسبت به گروه d شد (05/0p<)، اما بین گروه های c و dp اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. تعداد سلول های لایدیگ در گروه dp افزایش معنی داری نسبت به گروه d داشت (05/0p<)، درحالی که بین گروه c و dp اختلاف معنی داری مشاهده نشد. تیمار با عصاره برگ بارهنگ در گروه dp باعث افزایش معنی داری در تعداد اسپرم و کاهش معنی داری در درصد اسپرم های غیرطبیعی نسبت به گروه d شد (001/0p<)، اما بین گروه dp و c اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بارهنگ با افزایش اسپرماتوژنز موجب افزایش باروری در موش های دیابتی می شود.